Żaby
Żaby, jak to wiadomo, lubią siedzieć w bagnie;
Choć która zeń wyskoczy, zaraz wracać pragnie.
Więc choć są zniewolone czasem do podróży,
Zawsze na nocleg trafią do jakiejś kałuży,
A wróciwszy do siebie powiedzą z prostotą:
Że w całym świecie wszędzie jednakowe błoto.
Są ludzie, co tak samo wydają wyroki,
Że kałużą zepsucia cały świat szeroki
I że wszędzie, gdzie spojrzeć, wysoko czy nisko,
Trzeba zawsze jednakie napotkać bagnisko.
Lecz ja, kiedy usłyszę te skargi rozpaczne,
Zaraz surowych sędziów podejrzewać zacznę
I myślę sobie w duchu: Ci pewnie z ochotą
Jak żaby, lubią wszędzie wyszukiwać błoto.
- ...nigdy nie wiesz kto za tobą leci cichym lotem... wypowiedź nauczycielki do ucznia, wyartykułowana jako przestroga. Tym bardziej wymowna, że wypowiedziana po kilkudziesięciu latach od ukończenia przez niego szkoły średniej. Nauczycielka nie mogła, ze względów zdrowotnych, wziąć udziału w spotkaniu na x - lecie szkoły i poprosiła, by koledzy z klasy przywieźli do niej tegoż ucznia.
Smaku dodaje fakt, że uczeń kończył szkołę średnią pod koniec lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku, a przestroga została wyartykułowana pod koniec lat dziewięćdziesiątych - już po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1989r.
Słowa nauczycielki nie tylko rzucają światło na życie tego ucznia przez te kilkadziesiąt lat od ukończenia liceum, ale przede wszystkim na charakter "wolności" jaką Polacy odzyskali.
Wielu absolwentów tej szkoły pełni prestiżowe funkcje w "nowej" Polsce...
